เที่ยวทิพย์: เกาะสุกร (วันสุดท้าย)
เรื่อง และ ภาพ : เพชรภูมิ กสุรพ
สู่สุดจุดยอด
ตื่นสายกว่าทุกวัน เพราะนอนเอาตั้งแต่ตีหนึ่งตีสอง วันนี้เลยตื่นราว 7 โมง เอาภาพดาวเมื่อวานมารวมในโปรแกรมคอมพิวเตอร์แล้วต่อสายตรงลง Facebook เพื่อแบ่งปันความสวยงามในยามค่ำคืนที่บ้านท้ายแหลม เกาะสุกรว่าเป็นอย่างไร จากนั้นทำธุระส่วนตัว ประเภทอาบน้ำ แปรงฟัน แล้วหาข้าวเช้าแบบเบา ๆ ที่ร้านพี่น้องชาวที่ราบสูงเช่นเคย ก่อนจะสุมหัวจ่ายเงิน แล้วกล่าวคำร่ำอำลากัน จากนั้นเดินทางไปยังส่วนสูงสุดของเกาะที่ที่จะนำรถขึ้นไปได้สะดวก และบริเวณนี้เองที่พี่รองพบกับเหยี่ยวเพเรกริน ยอดนักซิ่งที่เร็วที่สุดในบรรดาเหยี่ยวทั้งปวง พิสูจน์ได้จากการที่รองถ่ายมันไม่ทัน (อันที่จริงเป็นจังหวะบังเอิญที่มันบินผ่านพอดี) เรานั่งถ่ายภาพภูเขา เกาะ ชายฝั่งตรงข้าม และ กลุ่มเรือที่สัญจรไปมา ไปแล้ว ไปเล่า ไปแล้ว ไปเล่า ไปมาแล้ว... ไปมาเล่า... คาดว่าสักลำในนี้คงจะเป็นเรือที่พาพวกเราขึ้นฝั่งแผ่นดินใหญ่ ถ่ายจนพอใจแล้วเดินทางกลับ แต่ขณะกำลังกลับได้มาเจอหหาดทรายสวยงามเหมือนปกอัลบั้ม หาดทราย สายลม สองเรา ของเบิร์ด ธงไชย เมื่อต้นปี 2529 เลยลงจากรถ ทักทายน้องแมวแถวนั้นไปสักสองสามที แล้วเดินไปหาดต่อเพื่อถ่ายรูปพร้อมเปิดเพลง ฝากฟ้าทะเลฝัน ที่อยู่ในอัลบั้มนี้พลาง ๆ เนื้อเพลงฮิต ๆ ก็ทำนองว่าว่า “มีเพียงหาดทราย ทะเล สายลม กับสองเรา ยินเพียงแผ่วเบา ยินเพียงเสียงคลื่นกับเสียงเรา...” สัมผัสบรรยากาศดี ๆ เหล่านี้ไว้ให้เต็มที่ แล้วกลับมาที่พักเพื่อเก็บของแล้วกลับขึ้นฝั่งแผ่นดินใหญ่
Last Christmas: อำลา
ทุกอย่างเสร็จสิ้นในช่วงเวลาที่น้องนักเรียนกำลังทานข้าวมื้อกลางวันพอดี พวกเรานำสรรพสัมภาระขึ้นรถซาเล้งของเพื่อนพี่รองก่อนจะถ่ายรูปบรรยากาศโรงเรียนและอำลาน้อง ๆ กันไป จากนั้นจึงได้เวลากลับ พอถึงท่าเรือก็ซื้อลูกชิ้นปิ้งกินรองท้องไปก่อน เพราะยังไม่ถึงที่หมายของการทานข้าวกลางวันของเรา วันนี้เพื่อนพี่รองเองก็ขึ้นฝั่งอีกด้วย เพราะมีธุระส่วนตัว ขณะขึ้นฝั่งพี่รองก็ถ่ายวิดีโอด้วยกล้องแอคชั่นของเขา ผู้เขียนก็สาธยายปิดการเดินทางอย่างเป็นทางการ (กว่าจะเอาลง Facebook ก็ปาเข้าไปหลายเดือน) จากนั้นก็นั่งรถคันเดียวกับที่พาพวกเรามากลับไปยังบ้านของเพื่อนพี่รองก่อน แล้วก็เดินทางมายังปลายทางที่สถานีขนส่งจังหวัดตรัง และแวะทานข้าวเที่ยงที่ร้านอาหารก่อนถึงสถานี
อันที่จริงเราจะมีแผนต่อไปที่สตูล แต่ผู้เขียนขอแยกทางกลับหาดใหญ่ก่อน เพราะใกล้เปิดเทอมแล้ว อยากกลับไปอยู่บ้านสักพัก ส่วนพี่รองก็ยังคงเดินทางไปสตูลต่อ จากนั้นก็นั่งรถตู้ราว ๆ เกือบบ่ายสาม ถึงหาดใหญ่อย่างรวดเร็วประมาณเกือบ 5 โมงเย็นได้ ลงรถตู้ที่หน้าโรงเรียนเก่าสมัยมัธยมปลาย ก่อนแวะเข้าโรงเรียนสักนิดแล้วรู้สึกได้ว่าเราดูผจญภัยมาก สภาพสะบักสะบอมสุด ๆ จากนั้นก็ไปห้างเซนทรัลเพื่อไปทักทายน้อง ๆ ที่สนิทกำลังคอสเพลย์ในเทศกาลคริสมาสอยู่ ผู้เขียนก้มดูตัวเอง สภาพเหมือน ชัค โนแลนด์ ที่เพิ่งออกจากเกาะในภาพยนตร์เรื่อง คนหลุดโลก (Cast Away) แล้วเยี่ยมวันคริสต์มาสที่ทุกคนแต่งชุดสีแดงสดใสกัน แต่ก็เพิ่งขึ้นมาจากเกาะจริง ๆ นั้นแหละ แวะกินข้าว กลับคอนโดมิเนียม แล้วกลับนราธิวาสในเช้าของวันถัดมา แต่ใครจะไปรู้ว่าอีกไม่กี่เดือนต่อมา โควิด 19 ระบาดรอบแรก ทำให้กลับมาอยู่บ้านอีกเกือบครึ่งปี ถ้าหยั่งรู้เหตุการณ์ในอนาคตได้ก็คงตัดสินใจไปสตูลด้วยกันต่อดีอยู่แล้ว
ท้ายสุดของเที่ยวทิพย์นี้ อยากขอขอบคุณพี่รองที่ชักชวน และพาไปเปิดประสบการณ์ใหม่ ๆ ของการเดินทางครั้งนี้ ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านแหลมที่เอื้อเฟื้อที่พักแก่พวกเรา คุณครู น้อง ๆ นักเรียน ชาวบ้าน รวมถึงเจ้าของร้านชำชาวหนองบัวลำภูและครอบครัว ที่มาสร้างมิตรภาพที่ดีแก่กัน นับเป็นความรู้สึกที่ดีต่อการเดินทางครั้งนี้เป็นอย่างมาก และขอบคุณเพื่อน ๆ ชาว TU Photo ที่จัดค่ายใหญ่ภูกระดึงในวันที่ไปเกาะสุกรกันอย่างบังเอิญ แล้วมาแบ่งปันความสวยงามกับประสบการณ์ร่วมกัน “เพราะการถ่ายภาพทำให้เราบังเอิญมาพบกัน (ในที่ที่ต่างกัน) ” แล้วมาพบกันในการเดินทางครั้งใหม่ เมื่อเวลาใด หรือถึงวันนั้นอีกนานแค่ไหน ก็ค่อยว่ากันอีกที สวัสดี
เที่ยวทิพย์ ณ เกาะสุกร
ผู้เขียนและถ่าย: เพชรภูมิ กสุรพ
ผู้ร่วมเดินทาง: ณัฐชาติ สัญญพันธ์ (พี่รอง)
กล้อง: Nikon D750 และ iPhone XR
เลนส์:
Nikon AF DX Fisheye – Nikkor 10.5 mm. f/2.8G ED
Sigma 17 – 50 mm. f/2.8 EX DC OS HSM
Nikon AF-S NIKKOR 50mm. f/1.8 G
Nikon AF 75 – 300 mm. f/4.5-5.6
พักที่: โรงเรียนบ้านแหลม เกาะสุกร จังหวัดตรัง
เดินทาง: 22 – 25 ธันวาคม 2562
เผยแพร่ลงเว็บไซต์: กรกฎาคม 2564
ขอขอบคุณ: กวิน และ ทีมงาน TU Photo
ขอขอบคุณในการรองท้อง: เจ้าของร้านชำชาวหนองบัวภู
ขอขอบคุณในมิตรภาพ: คุณครู และ นักเรียนโรงเรียนบ้านแหลม ตลอดจนชาวบ้านเกาะสุกรทุกท่านที่พบกัน
ขอขอบคุณในความบังเอิญ: เพื่อน ๆ ชาว TU Photo ที่มาร่วมแบ่งปันประสบการณ์ในต่างพื้นที่
ขอขอบคุณพิเศษ: พี่รองที่ชักชวนมาเพิ่มประสบการณ์ และ ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านแหลม ที่เอื้อเฟื้อที่พัก
ขอขอบคุณอย่างสุดซึ้ง: ผู้อ่านทุกท่าน