“จากกันมานาน”

เรื่อง และ ภาพ

เพชรภูมิ กสุรพ

วันพฤหัสบดีที่ผ่านมา ทราบข่าวหลังเลิกเรียนว่าพี่รอง พี่ที่สนิทและชอบถ่ายรูปแนวสัตว์ป่า (Wildlife) เดินทางจากกระบี่มากรุงเทพ ผมดีใจจนรีบไปหาโดยพลัน หวังว่าจะได้จัดทริปถ่ายสัตว์หรือทิวทัศน์ในเร็ววันนี้

ซ้าย พี่รอง และขวา พี่มู กำลังเตรียมอุปกรณ์และเครื่องดื่มภายในหอพักของพี่มูก่อนออกเดินทาง

เจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาและพร้อมนัดหมายเพื่อถ่ายรูปนกที่เขาใหญ่ แต่ก็ยังตัดสินใจไม่ได้ เพราะไม่แน่ใจว่ารุ่นพี่อีกคนที่ชอบถ่ายรูปนกอย่างพี่มูจะว่างหรือเปล่า จนตกเย็นหลังแยกย้าย พี่มูก็มาคุยกับผมพร้อมเสนอวัดถ้ำประทุน จังหวัดชลบุรี เป็นสถานที่ซึ่งจะไปถ่ายนก ทั้งสามคนต่างเก็บไว้เป็นอีกตัวเลือกหนึ่ง จนกระทั่งวันต่อมามีมติเอกฉันท์เหมือนในสภาว่าไปถ่ายนกที่วัดถ้ำประทุน เพราะคิดว่าในช่วงเวลานี้เขาใหญ่ไม่มีนกมากพอ ถ้าไปวัดนี้คงคุ้มกว่า เมื่อหกเท้าก้าวจากรถยนต์ของพี่มูลงบนพื้นวัด เดินต่ออีกสองสามร้อยเมตรถึงบังไพรถาวร จึงจัดแจงกางขาตั้งอย่างเสร็จสรรพ เหลือแค่พี่รองที่ไม่มีขาตั้งก็ตกยกถ่ายหรือไม่ก็ยืมของผมกับพี่มู

“บุญมีแต่กรรมบัง” คงจะได้เรียกกับสถานการณ์นี้ เมื่อสิ่งที่เราคาดไว้กับภาพที่ปรากฏออกมาตรงข้ามกัน นั่งเกือบชั่วโมงจนพี่รองหลับหนึ่งตื่นก็ยังไม่พบนกสักตัว เพียงแค่ได้ยินเสียงร้องไกล ๆ เท่านั้น หลังจากพี่รองตื่นก็ตัดสินใจออกมาข้างนอกเพื่อวางแผนไปถ่ายที่อื่นเพราะวันนี้โชคไม่เข้าข้าง แต่ระหว่างที่ออกมา นกกางเขนดง หรือที่เป็นบ้านเกิดของเราชาวใต้เรียกกันว่า “บินหลา” ได้ร่อนลงมาเกาะกิ่งพร้อมฮัมเพลงอย่างน่าเอ็นดู เธอเป็นนกเพศเมียที่เสียงไพเราะ เราต่างเคลิ้มและถ่ายรูปเธอด้วยความรู้สึกเหมือนสวรรค์ยังปราณี หรือไม่ก็คงรำคาญที่พวกเราบ่นจึงประทานนกน่ารักมาหนึ่งตัวให้ถ่าย

เธอคุ้นชินกับคนแกมเล่นตัวมาก แม้ถ่ายใกล้ในระยะแค่เอื้อม แต่กลับไม่หนีไปไหน หากเป็นเพื่อนของเธอคงบินลับไปแล้ว พี่รองลองเอามือไปใกล้ เหมือนเธอพยายามหลีกห่าง แต่ก็กระโดดไปที่ใกล้ ๆ ไม่เกิน 10 เซนติเมตรอย่างนี้เรื่อย ๆ ยิ่งเราเล่นมา เธอก็เล่นกลับ เล่นตัวจริง ๆ

พี่รองนำกล่องมาถ่ายบินหลาอย่างใกล้ชิด โดยที่เธอไม่ได้บินหนีแต่อย่างใด

งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา เพลิดเพลินกับนกบินหลาตัวนี้นานเกือบชั่วโมงต้องจากกันไป เมื่อเดินออกมาด้วยภาพถ่ายที่มากพอสมควรก็วางแผนว่าจะไปที่อื่นกันต่อ ตอนแรกจะไปบังไพรเหมือนเดิมพร้อมความหวังก่อนออกไปถ่ายนกต่อที่อ่างเก็บน้ำบางพระ แต่แล้ว เมื่อไม่มีนกอีกเช่นเคยจึงต้องเดินไปอีกทาง จนพบเนินสูงที่เห็นพัทยาด้วยบรรยากาศโรแมนติก ทันใดนั้น การถ่ายนกที่อ่างเก็บน้ำบางพระถูกยกเลิก แล้วไปเที่ยวพัทยาแทน

ทดลองนำมือไปเข้าใกล้ เธอเล่นตัวหลีกห่างเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่หนีไปไหน

เมื่อถึงพัทยา พี่รองได้ไปหามิตรสหายที่ตึกคอม สนทนากันสักพักแล้วตามหาสายแจ็คชนิด 2.5 เพื่อนำไปทดแทนสายเชื่อมรีโมตกล้องที่ขาดไป เมื่อเสร็จธุระก็ไปหาอะไรกินที่ Central Festival พัทยา พบปะกับแบวัน ช่างภาพชาวสุไหงโกลกที่บังเอิญมาเที่ยวพัทยาเหมือนกัน ก่อนจบท้ายด้วยการกลับกรุงเทพและส่งพี่รองกลับกระบี่ในเช้าของวันถัดไป…