ร่วมรักรับลมหนาว
เรื่อง และ ภาพ : เพชรภูมิ กสุรพ
ช่วงบ่ายของวันพุธ ผม พี่รอง และ พี่มู ได้ไปถ่ายนกตามประสาที่สวนรถไฟ ภารกิจตั้งเป้าไว้ คือ ถ่ายนกกระเต็น เค้าโมง และ เค้ากู่ เรานัดกันมาที่นี่เมื่อบ่ายโมง แต่พี่รองติดธุระเล็กน้อยจึงเริ่มทำการส่องสัตว์และถ่ายรูปอย่างจริงจังหลังบ่ายสอง ก่อนที่จะแยกย้ายในช่วงพลบค่ำ
นกเค้ากู่
นกเค้าจุด
นกตะขาบทุ่ง
เหมือนโชคชะตาแกล้งกัน ลมเย็นอ่อน ๆ ที่พัดเข้าหา แต่ทำไมไม่พาให้มาเจอนกกระเต็นและเค้าโมงด้วย ไม่มีแม้กระทั่งเสียงของพวกเขา สงสัยคงได้แห้วมากินอีกแล้ว แต่ก็พอได้ภาพนกเค้าจุดเจ้าเดิม นกตะขาบทุ่งที่ยืนเต๊ะท่าบนต้นไม้ใหญ่ข้างรังของนกเค้าจุด และนกเค้ากู่ที่ยืนหลับท่ามกลางแมกไม้อันรกชัฏ คิดว่าพอมีดวงอยู่บ้าง
และแล้วเมื่อผ่านลานบัวจนแวะถ่ายบัวในลาน ก็ดันมาพบคู่แมลงปอข้าวใหม่ปลามันที่เอากันอย่างมันส์เมาบนดอกและใบ การเสพสังวาสของสัตว์คงจะพบเห็นได้ไม่บ่อยนัก ไม่เว้นแม้กระทั่งหมาหรือแมวก็ตาม ด้วยความที่ไม่บ่อยและซาบซ่านต่างทำให้พวกเราเก็บภาพที่สยิวลูกตามาเป็นที่ระลึก การสืบพันธุ์มันก็เป็นเรื่องของธรรมชาติ การกำเนิดของทุกชีวิตก็ล้วนมาจากการเอากันเสียทั้งนั้น แล้วแต่กิริยาของสิ่งมีชีวิตที่จะเพิ่มอารมณ์ของโลกีย์แค่ไหน หากเป็นพฤกษาก็คงจะเป็นแค่การล่องลอยของละอองเกสรที่ไปหาเพศตรงข้ามเพื่อดำรงค์เผ่าพันธุ์ของมัน
บางครั้งการเกิดของสมาชิกใหม่ก็อาจแลกมาด้วยความเสียสละของผู้สืบพันธุ์ โดยเฉพาะแมลงหรือแมงที่ตายมาแล้วหลายชนิดเพื่อชีวิตใหม่ได้ลืมตาอ้าปาก แต่บ้างก็ถูกกินหลังสืบพันธุ์เสร็จ เช่น ตั๊กกะแตนตำข้าวเพศเมียที่กินเพศผู้หลังเอากัน เป็นต้น ชีวิตรักในบางครั้งจึงดูน่าสงสารอยู่ไม่น้อย ไม่เว้นคนที่จะครองคู่กัน บ้างล้มตายก่อนถึงฝั่ง บ้างก็ไม่เข้าใจจนเลิกรากันก็มี